namenenbegrippen

Piet Schreuders (Rotterdam, 1951) is een Nederlands grafisch ontwerper, kleine uitgever en radioprogrammamaker.
Vanaf 1969 studeerde hij rechten en Nederlands in Amsterdam maar ging zich uiteindelijk richten op vormgeving. Hij werkte mee aan de vormgeving van onder andere Aloha en Hitweek. In 1977 zette hij zijn kritische kijk op vormgeving uiteen in zijn boek Lay In, Lay Out. Later werd hij art director van de VPRO Gids en kreeg daarvoor in 2003 de Mercur Award voor beste art director.

Hij ontwierp voor onder andere het Rijksmuseum en Koot & Bie (waaronder de Juinensche Courant). Schreuders maakte voor de VPRO de radioprogramma's Vrije Geluiden en tussen 1992 en 2000 Instituut Schreuders. Verder ontwierp hij cd-hoesjes en boekomslagen. Hij is ontwerper en uitgever van de tijdschriften De Poezenkrant (sinds 1974) en Furore.

In 1979 maakte hij samen met Theo Uittenbogaard een documentaire over typografie in krant, voor film, op TV en op straat in Los Angeles en Hollywoord getiteld: HOLLYWOOD AT LAST!, Letters in Los Angeles voor de VPRO, met de -door hem vervaardigde- uitgebreidste aftiteling ooit vertoond. In 1999 was hij onderwerp van De bril van Piet Schreuders, een aflevering van Het uur van de wolf.

Ook al werkt hij meer dan 35 jaar als grafisch ontwerper en illustrator, Max Kisman (1953) blijft vernieuwend en origineel. Met een duidelijk herkenbare, schijnbaar eenvoudige, heldere lijn ontwerpt hij letters, typografieën, websites, televisieleaders, posters, boeken, tijdschriften en apps. Dit werk zal te zien zijn tijdens de expositie ‘Max Kisman: Beeld – Taal’ van 3 maart tot en met 16 juni 2013 in het GR-ID.

Thonik specializes in visual communication with an emphasis on graphic design, interaction design and motion design. We like to combine an integrated strategic approach with high quality design and an adventurous exploration of a broad array of media.

Clients include Museum Boijmans van Beuningen, the City of Amsterdam, the Dutch Socialist Party (SP), Amsterdam Public Library and VPRO.

Thonik had solo exhibitions at the Shanghai Art Museum, The Venice Architecture Biennial, Spiral Art Center Tokyo, Galerie Anatome and Institut Néerlandais Paris and the Moti Breda.

Wall Drawing #1084 bestaat uit vier vierkanten met zwarte contouren en wordt direct op de muur geschilderd. De vier vlakken beslaan de hoogte van de muur. Elk deel is opgebouwd uit parallelle lijnen die verticaal, horizontaal en diagonaal, in beide richtingen, lopen. Het beeld is afgeleid van het raster dat gebruik maakt van de basisstructuren van lijnen. Sol LeWitt ziet zijn wandschilderingen als de meest heldere methode om tweedimensionaliteit te bereiken. Hij gebruikt de muur als drager.

LeWitt zocht naar niet herleidbare elementen en vond deze door eindeloos veel permutaties. Dit was zijn eerste doel toen hij met wandschilderingen begon. Als conceptueel kunstenaar is LeWitt geïnteresseerd in de openeenvolgende handelingen tijdens het uitvoeringsproces van een wandschildering; vanaf het ontstaan van het idee tot de voltooiing. Voor LeWitt is het idee of concept het belangrijkste aspect van de kunst.

We think of white walls, clean lines and the use of glass and concrete as modern and contemporary ideas. And they are, except that those same ideas have been around for nearly a century now thanks to the unique influence of the Bauhaus school of design, art and architecture...

The Bauhaus was founded in Weimar, Germany in 1919 by architect, Walter Gropius with the aim of bridging the gap between art, design and industry and unifying all three. It was a school where students received theoretical and practical training in all of the fine arts -ceramics, murals, stained glass, typography, metalwork, book binding, stone sculpture and furniture-making – and learned to combine these fine art skills with new technologies to design and manufacture products that were both beautiful and practical.

Eadweard Muybridge (Kingston upon Thames, 9 april 1830 – aldaar, 8 mei 1904) was een naar de VS uitgeweken Brits fotograaf.
Muybridge was de eerste die foto's maakte waarbij de belichtingstijd maar een fractie van een seconde duurde. Tot dan toe was de belichtingstijd niet korter dan een paar seconden. Zo kon hij dus onbewogen foto's maken van het paard. Hij was ook de eerste die een mechanische snelwerkende sluiter gebruikt.

Muybridge kreeg van Leland Stanford, oud-gouverneur van Californië, de opdracht om via fotografie te achterhalen of een paard in galop helemaal loskomt van de grond. Via een ingewikkelde proefopstelling met twaalf snelle fototoestellen en een paard genaamd Sallie Gardner vond hij het antwoord: ja! Het was alleen anders dan men tot dan toe een paard had afgebeeld. Met een eigen uitvinding, de zoopraxiscoop probeerde Muybridge nu de nageschilderde foto's te projecteren. Ook werkte hij aan een project getiteld 'Animal Locomotion' waarin hij de bewegingen van een hele reeks dieren via foto's kon analyseren. In 'The Human Figure in Motion' legde hij bewegingen van mensen door middel van reeksen kleine foto's vast in allerlei posities.